GABINET JEST NIECZYNNY W DNIACH 28.04.2025 - 30.04.2025
POLIPY NOSA FARMAKOTERAPIA
LARYNGOLOGIA MAŁOINWAZYJNA
lekarz medycyny estetycznej
specjalista laryngolog specjalista alergolog
dr hab. med. Marek Modrzyński
- LASER - KRIOCHIRURGIA - KOAGULATOR FOTONOWY - PLAZMA ARGONOWA - RADOCHIRURGIA - SHAVER -
MEDYCYNA XXI WIEKU - NOWE WYZWANIA - NOWE MOŻLIWOŚCI
POLIPY NOSA - LECZENIE ZACHOWAWCZE
W chwili obecnej dość powszechnie przyjmuje się, że zapalenie zatok przynosowych ze współistniejącymi polipami jest przewlekłą i w zasadzie niemożliwą do całkowitego wyleczenia, nawrotową chorobą.
Dlatego też podobnie, jak np. w cukrzycy, czy w nadciśnieniu występuje tu konieczność nieprzerwanego przyjmowania leków mających za zadanie w jak największym stopniu wyhamować proces zapalny toczący się w obrębie błony śluzowej (jest to logiczne – stan zapalny leczymy preparatami przeciwzapalnymi).
Leki te to na dzień dzisiejszy przede wszystkim steroidy donosowe.
Ich nowoczesne formy są tak „skonstruowane”, że działają praktycznie tylko w miejscu podania (nos, ew. zatoki), przez co pozbawione są prawie całkowicie poważnych działań ubocznych, które powszechnie kojarzą się wszystkim ze sterydami.
Podawanie tych leków jest zalecane zarówno w leczeniu polipów nosa i zatok, jak też w postępowaniu pooperacyjnym.
Jest przy tym sprawą oczywistą, że im bardziej drożny jest nos, tym leki te skuteczniej przenikać mogą do punktu wyjścia polipów. W przypadku polipów dużych, blokujących nos, zarówno krople jak i spraye mają niewielkie szanse na przedostanie się w jego głębsze rejony,
przez co wyniki leczenia mogą być zupełnie niezadowalające.
Usunięcie polipów z nosa w takiej sytuacji (pomijając fakt, że od razu poprawia drożność nosa i często przywraca węch) znacznie zwiększa szanse powodzenia leczenia zachowawczego, gdyż tylko w takiej sytuacji podany lek dotrzeć może do najdrobniejszych zakamarków jam nosa, w tym miejsc wyjścia polipów, ujść naturalnych zatok, a nie tylko pokryć ich powierzchnię.
W ostatnich latach obok sterydów donosowych coraz więcej nadziei związanych jest ze stosowaniem tzw. leczenia biologicznego (przeciwciał monoklonalnych). Wstępne informacje na temat efektów takiego leczenia są obiecujące, jednak samo leczenie jest nadal bardzo drogie, wymaga podawania preparatu w formie powtarzanych zastrzyków, a dodatkowo liczne kryteria kwalifikacji do takiego leczenia są dość trudne do spełnienia.
